1967
Tijdens de Zesdaagse Oorlog van 5 tot 10 juni 1967 verovert Israël de Gazastrook en het schiereiland Sinaï op Egypte, de Westelijke Jordaanoever op Jordanië en de Golanhoogten op Syrië.
Door deze bezetting verviervoudigt het door Israël bestuurde gebied. Ondanks de vlucht en verdrijving van veel Palestijnen en Syriërs komt een miljoen Arabieren onder Israëlisch bestuur. Dit legt de kiem voor volgende oorlogen en de nog voortdurende problematiek van de bezette gebieden.
De gevolgen
Gaza:
In 2004 besluit de regering-Sharon tot terugtrekking uit de Gazastrook. Israël controleert grotendeels de grenzen. Sinds 2007 staat Gaza onder controle van het radicaal Islamitische Hamas.
Golanhoogten:
Bezet sinds 1967. Syrië veroverde bepaalde delen in 1973, maar verloor die opnieuw. In 1981 geannexeerd door Israël.
Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem:
Bezet in 1967. De Westelijke Jordaanoever valt nu gedeeltelijk onder de administratie van de Palestijnse Autoriteit. Er zijn meer dan 200 Israëlische buitenposten en nederzettingen. In 1970 wordt Oost-Jeruzalem geannexeerd.
Sinaï:
In 1979 tekenen Israël en Egypte een vredesverdrag en trekt Israël zich terug uit de Sinaï.
1916-1948
In 1916 sluiten Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk een geheime overeenkomst, het Sykes-Picotverdrag, waarin ze afspraken maken over hun invloedssfeer in Zuidwest-Azië als ze erin slagen het Ottomaanse Rijk te verslaan tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Bij het Verdrag van Sèvres in 1920 wordt het Ottomaanse Rijk gesplitst en wordt het gebied van het huidige Syrië en Libanon een Frans mandaatgebied, Irak en Palestina worden een Brits mandaatgebied.
In 1922 wordt Palestina ten westen van de Jordaan afgesplitst als Brits Mandaatgebied Palestina, het gebied ten oosten van de Jordaan wordt Transjordanië.
1948
Enkele uren voordat het Britse mandaat officieel afloopt, roept de Joodse gemeenschap onder leiding van David Ben-Gurion op 14 mei 1948 de onafhankelijke staat Israël uit.
De Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 breekt uit. Troepen uit omringende Arabische landen vallen Palestina binnen. Het Israëlische leger kan de Arabische troepen verslaan en verovert daarbij 78% van het grondgebied, waaronder West-Jeruzalem, aanzienlijk meer dan in resolutie 181 voor een Joodse staat was vastgelegd.
1978
In 1978 komen de Camp David-akkoorden tot stand. Israël trekt zich terug uit de Sinaï. Egypte is het eerste Arabische land dat Israël erkent waardoor dit land tijdelijk geschorst wordt uit de Arabische Liga. Dat leidt indirect tot de moordaanslag op Sadat in 1981.
1981
Israël annexeert de Golanhoogte en blijft controle uitoefenen over de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. De VN veroordelen in diverse Resoluties de Israëlische annexatie en dringen tot op heden aan op een terugtrekking.
1947
Na de Tweede Wereldoorlog is Groot-Brittannië erg verzwakt. Ondermeer door de vele gewelddadige confrontaties tussen de inheemse bevolking en de Joodse immigranten in het Mandaatgebied Palestina, besluiten de Britten hun bestuur te beëindigen. Hiervoor wordt 15 mei 1948 als datum vastgesteld.
De Verenigde Naties willen een Joodse en een Arabische staat oprichten en nemen in 1947 een verdelingsplan aan als Resolutie 181. De Arabische delegaties verwerpen deze resolutie en er breekt een burgeroorlog uit tussen Joodse en Palestijns-Arabische gemeenschappen in het Mandaatgebied.
In kaartDE GESCHIEDENIS VAN ISRAËL
Vijftig jaar na de
zesdaagse oorlog
Van 5 tot 10 juni 1967 vecht Israël een oorlog uit met zijn Arabische buurlanden Egypte, Jordanië en Syrië en bezet het de Gazastrook, de Sinaï, de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogten. Na vijftig jaar is de Westoever nog steeds bezet gebied. De geschiedenis van Israël in kaart. (BART DE NEVE)
GeschiedenisDE GESCHIEDENIS VAN ISRAËL
Vijftig jaar na de zesdaagse oorlogVan 5 tot 10 juni 1967 vecht Israël een oorlog uit met zijn Arabische buurlanden Egypte, Jordanië en Syrië en bezet het de Gazastrook, de Sinaï, de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogten. Na vijftig jaar is de Westoever nog steeds bezet gebied. De geschiedenis van Israël in kaart. (BDN)
1916-1948
In 1916 sluiten Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk een geheime overeenkomst, het Sykes-Picotverdrag, waarin ze afspraken maken over hun invloedssfeer in Zuidwest-Azië als ze erin slagen het Ottomaanse Rijk te verslaan tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Bij het Verdrag van Sèvres in 1920 wordt het Ottomaanse Rijk gesplitst en wordt het gebied van het huidige Syrië en Libanon een Frans mandaatgebied, Irak en Palestina worden een Brits mandaatgebied.
In 1922 wordt Palestina ten westen van de Jordaan afgesplitst als Brits Mandaatgebied Palestina, het gebied ten oosten van de Jordaan wordt Transjordanië.
1947
Na de Tweede Wereldoorlog is Groot-Brittannië erg verzwakt. Ondermeer door de vele gewelddadige confrontaties tussen de inheemse bevolking en de Joodse immigranten in het Mandaatgebied Palestina, besluiten de Britten hun bestuur te beëindigen. Hiervoor wordt 15 mei 1948 als datum vastgesteld.
De Verenigde Naties willen een Joodse en een Arabische staat oprichten en nemen in 1947 een verdelingsplan aan als Resolutie 181. De Arabische delegaties verwerpen deze resolutie en er breekt een burgeroorlog uit tussen Joodse en Palestijns-Arabische gemeenschappen in het Mandaatgebied.
1948
Enkele uren voordat het Britse mandaat officieel afloopt, roept de Joodse gemeenschap onder leiding van David Ben-Gurion op 14 mei 1948 de onafhankelijke staat Israël uit.
De Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 breekt uit. Troepen uit omringende Arabische landen vallen Palestina binnen. Het Israëlische leger kan de Arabische troepen verslaan en verovert daarbij 78% van het grondgebied, waaronder West-Jeruzalem, aanzienlijk meer dan in resolutie 181 voor een Joodse staat was vastgelegd.
1967
Tijdens de Zesdaagse Oorlog van 5 tot 10 juni 1967 verovert Israël de Gazastrook en het schiereiland Sinaï op Egypte, de Westelijke Jordaanoever op Jordanië en de Golanhoogten op Syrië.
Door deze bezetting verviervoudigt het door Israël bestuurde gebied. Ondanks de vlucht en verdrijving van veel Palestijnen en Syriërs komt een miljoen Arabieren onder Israëlisch bestuur. Dit legt de kiem voor volgende oorlogen en de nog voortdurende problematiek van de bezette gebieden.
1978
In 1978 komen de Camp David-akkoorden tot stand. Israël trekt zich terug uit de Sinaï. Egypte is het eerste Arabische land dat Israël erkent waardoor dit land tijdelijk geschorst wordt uit de Arabische Liga. Dat leidt indirect tot de moordaanslag op Sadat in 1981.
1981
Israël annexeert de Golanhoogte en blijft controle uitoefenen over de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. De VN veroordelen in diverse Resoluties de Israëlische annexatie en dringen tot op heden aan op een terugtrekking.
De gevolgen
Gaza:
In 2004 besluit de regering-Sharon tot terugtrekking uit de Gazastrook. Israël controleert grotendeels de grenzen. Sinds 2007 staat Gaza onder controle van het radicaal Islamitische Hamas.
Golanhoogten:
Bezet sinds 1967. Syrië veroverde bepaalde delen in 1973, maar verloor die opnieuw. In 1981 geannexeerd door Israël.
Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem:
Bezet in 1967. De Westelijke Jordaanoever valt nu gedeeltelijk onder de administratie van de Palestijnse Autoriteit. Er zijn meer dan 200 Israëlische buitenposten en nederzettingen. In 1970 wordt Oost-Jeruzalem geannexeerd.
Sinaï:
In 1979 tekenen Israël en Egypte een vredesverdrag en trekt Israël zich terug uit de Sinaï.